Hoe krijg je meer klanten binnen als uitvaartbedrijf? “Aquisitie is lastig. Het aantal sterfgevallen kun je niet beïnvloeden.” Algemeen directeuren Kees Stoppelenburg, Corneel Krijgsman en Cees Kamsteeg richten zich daarom liever op kwaliteit en naamsbekendheid. “Dat families ons bellen omdat ze vertrouwen in ons hebben, daar hebben we wel invloed op.”

Het is soms moeilijk, maar Stoppelen­burg Uitvaarverzorging zoekt bewust naar mogelijkheden om uit te breiden. “Meer uitvaarten betekent een sterkere onderneming,” stelt Kees Stoppelen­burg. “Stilstand is achteruitgang. Je bent altijd aan het bouwen.” Om de kwaliteit hoog te houden, beheert het bedrijf zijn eigen activa. Corneel: “Eigen bezit is tegen de trend in, maar zo houden we volledige controle over onze standaarden. In onze basis zijn we nog steeds een familiebedrijf met de kracht om het proces van A tot Z te kunnen beheersen.”

Drie directeuren

Ook al wordt die familie-oorsprong gekoesterd, in grootte en ambitie is het bedrijf dit stadium voorbij. Stoppelen­burg is een bekende werkgever in de regio. Op het moment heeft het bedrijf drie algemeen directeuren. Kees runde eerst het bedrijf met zijn twee zussen, maar er stond geen opvolger klaar. In 2014 haalde hij daarom Corneel Krijgsman binnen, eerst als adjunct, daarna als mede-algemeen directeur. Nu wil Kees langzaam afbouwen en zet Corneel het bedrijf voort. Maar hij doet het niet alleen: Cees Kamsteeg staat hem sinds eind 2018 bij. “Terwijl Cees zich inwerkt, werk ik me uit,” lacht Kees.

Dat betekent dat er twee directeuren overblijven. Zijn dat niet te veel kapiteins op het schip? “We hebben bewust een tweede algemeen directeur gezocht,” vertelt Corneel. “Voor een financieel directeur zijn we te klein en een commercieel directeur is lastig in onze branche. Een adjunct-directeur is ook geen optie, want die geeft nooit zoveel als een mede-ondernemer.” Cees beaamt dat: “Een werknemer komt en gaat. Voor een ondernemer is het zijn levenswerk.” Corneel: “Je hebt een ondernemer nodig om echt met elkaar te kunnen sparren.”

Bovendien menen de directeuren dat de baan simpelweg te zwaar is voor één persoon. Kees: “Het is emotioneel zwaar werk, zeker in het begin. Mensen zien alleen het stukje waarin je ‘mooi gesproken’ hebt en niet de andere negentig procent aan voor­bereiding en rouwbegeleiding. Je integreert voor vijf à zes dagen in een gezin, maar je blijft eigenlijk 24/7 in functie, 365 dagen per jaar. Dat moet je aankunnen.” Corneel straalt. “Ik vind dat juist het mooie van het vak. Het is geen beroep, het is een bestaan.”

De overstap

Toch was het een flinke stap voor Corneel om bij Stoppelenburg te komen. “Ik werkte als accountant bij Lansigt en zo kwam ik in contact met Kees. Hij kwam regelmatig te laat omdat hij niet zomaar weg kon lopen bij een rouwende klant. Maar dan kwam hij wel binnen met een mooi verhaal. Zo raakten we aan de praat.” Op papier was de overstap snel gemaakt, maar in Corneels hart moest een carrière als uitvaartondernemer nog rijpen. “Na twee jaar wist ik dat ik door wilde. Gek genoeg vonden mensen in mijn omgeving het allemaal een logische keuze.”

Voor Cees was de overstap naar Stoppelenburg gemakkelijker. “Ik ben opgegroeid in het uitvaartbedrijf van mijn vader, een echt familiebedrijf. Zowel ondernemen als uitvaartzorg zitten mij dus in het bloed.” Cees zat samen met zijn vader en moeder in de zaak. Omdat er ruimte nodig was voor andere familieleden, koos hij ervoor zich daar uit te laten kopen en zich bij Stoppelenburg in te kopen. “De ambitie om zelf een bedrijf te runnen had ik altijd al,” vertelt Cees. “En toen zijn wij per toeval met elkaar in gesprek gekomen.” “Nou, per toeval…” grinnikt Corneel. “Het is net als in de liefde. In de kroeg weet je ook meteen wie er vrijgezel is.”

Tijden veranderen

De heren zien dat steeds meer senioren van tevoren nadenken over wat ze met hun uitvaart willen. “Het taboe is eraf. Mensen weten veel meer over de uitvaart omdat ze veel op internet kunnen vinden. De gordijnen en dekens verdwijnen,” vertelt Cees. Toch blijft de uitvaart een vrij traditionele branche. “Er zijn wel internetaanbieders, maar het is de vraag of mensen die gok durven te nemen. Je kunt niet meer terug. Onze naam is dan vertrouwd en veilig.”

Het is in dit kader dat Stoppelenburg in 2015 een depositofonds oprichtte. Kees: “Klanten vroegen of ze vooruit konden betalen om hun uitvaart veilig te stellen. Wij wilden dat faciliteren, maar waar laat je het geld?” Het was een van de eerste actiepunten toen Corneel in het bedrijf kwam. “We hadden al meerdere klanten voordat we het volledig hadden opgezet,” vertelt hij trots, “Wij zijn de enige die dit aanbieden in de regio.” De bank beheert het geld onder notarieel toezicht en mocht de uitvaart goedkoper uitvallen, dan krijgen de nabestaanden het overschot netjes teruggestort. Kees: “Deelnemers zijn oud-ondernemers, alleenstaanden en echtparen die hun kinderen willen ontzorgen. Zij willen graag alvast alles regelen, precies zoals ze het zelf voor ogen hebben. Dat herkennen we wel.”

stoppelenburguitvaart.nl

16 mei 2019
Geplaatst in: Nieuws, Magazine Sigt