‘We lopen niet voorop, maar willen wel voorbereid zijn’

Snelheid en advies, dat is waar groothandel in bouwmaterialen Verdouw volgens directeuren Paul Geurtsen en André Willemsen in uitblinkt. Maar beide staan onder druk omdat het bedrijf moet verduurzamen. “In een paar jaar moet onze logistiek op de schop en moeten nieuwe materialen worden ontwikkeld. Dat staat nu allemaal nog in de kinderschoenen.’ 

Paul Geurtsen en André Willemsen werken beiden al meer dan 30 jaar bij Verdouw. André begon in de binnendienst en werkte zich op in de commerciële kant van de organisatie. Paul stond zes weken in het magazijn, werkte toen drie weken in de binnendienst en ging daarna de weg op. “En daar ben ik nooit meer weggegaan. Ik doe het nog steeds twee dagen in de week.”  

In 2004 kochten ze samen met de andere leden van het MT het bedrijf en vanaf 2012 voeren de heren samen de directie. Ze hebben hun eigen verantwoordelijkheden, maar de meeste zaken pakken ze samen op. Daarin vullen ze elkaar aan. Paul: “Als het scherp moet, met het mes tussen de tanden, dan pak ik het op. Dat wordt soms wel en soms niet gewaardeerd. André strijkt de relatie daarna weer glad.” André: “Zolang je straight en fair bent, mag je best hard zijn. Maar er zijn weinig ondernemers die nog hard zeggen waar het op staat. Je ziet dat de samenleving daarin is veranderd.” Paul beaamt dat: “Ik ben ook milder geworden.” 

Nieuwe logistiek 

Waar de samenleving ook in verandert: de aandacht voor duurzaamheid. Dat heeft grote gevolgen voor Verdouw. Snelle levering is namelijk hét verkooppunt van het bedrijf. “Wij hebben onze logistiek helemaal zelf in huis,” vertelt Paul. “We hebben alles ingericht op een 24-uurscyclus.” “’Vandaag bellen, morgen leveren’ klinkt gebruikelijk in de huidige tijd, maar dat daadwerkelijk waarmaken op de bouwplaats is een tweede,” vult André aan. “Wij krijgen dat voor elkaar.” 

Vanaf 2025 sluiten echter steeds meer gemeenten hun binnensteden af voor zwaar verkeer op fossiele brandstoffen met zogenaamde Zero-Emissie Zones (ZES). Dat betekent onder andere dat bedrijven elektrische voertuigen nodig hebben, maar daarmee kom je er niet. De hele manier van distributie moet op de schop. André grinnikt: “Ga je gang Paul, dat is jouw stokpaardje geworden.” 

Grillige wereld 

Paul probeerde 5 jaar geleden in de branche­vereniging al een logistieke samenwerking op gang te brengen met andere ondernemers. “Ik zag het wegennet en de steden vollopen. Maar de eerste reactie van de grote jongens was: ‘Samenwerken? Dan nemen we je wel over.’ Maar daar ging het helemaal niet om!” 

Inmiddels werkt Verdouw met acht andere bedrijven aan een plan om de logistiek van bouwmaterialen opnieuw in te richten, met vier van hen gaat de samenwerking straks mogelijk nog verder. “Ik weet zeker dat we een vraag gaan beantwoorden, maar welke precies, weet ik nog niet,” bekent Paul. “Het is een grillige wereld. Ik denk dat ons plan over 10 jaar weer achterhaald is. Dan is het of normaal of overbodig. Ik denk dat eerste, maar er is nu nog te veel onduidelijk binnen de (gemeentelijke) overheden.”  

Maar zo’n verregaande samenwerking, gaat dat niet ten koste van de unieke snelheid van Verdouw? De heren lachen. André: “Ach, snelheid is relatief. Straks mag je niet eens elke dag leveren, want dat is niet groen. Dan scoren we met een efficiënte, gebundelde levering.” Paul leunt tevreden achterover. “Maak je geen zorgen, we lopen niet voorop. Maar we willen er wel klaar voor zijn als we om moeten.” 

CSRD:   

‘Door me erin te verdiepen, zie ik het belang ervan in’ 

Een andere uitdaging op het gebied van duurzaam­heid is de aankomende Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD), een duurzaamheids­rapportage vanuit de Europese Unie. De CSRD is verplicht voor Verdouw, maar dat is niet de reden dat Paul ermee aan de slag is gegaan. “Wat moet, doe ik niet. Op de MTS heb ik mijn leraren daar al flink mee vermoeid. Ik moet een intrinsieke motivatie hebben. Juist daarom heb ik dit dossier opgepakt. Door me erin te verdiepen zie ik ook het belang ervan in.” André vult hem aan: “De regels voelen in eerste instantie belemmerend, maar dan kijken we naar onze kernwaarden en denken, ja, dit moeten we eigenlijk gewoon willen.”  

Paul is wel kritisch op de uitwerking, want de con­sequenties van de CSRD zijn nog erg onduide­lijk. “Het komt bij de financiële gezondheidsverklaring van de accountant. Prima, maar worden we er ook op afgerekend? Komt er ook commitment op de doelen?” Hoe het ook in de praktijk uit gaat pakken, net als de logistiek wil Paul de CSRD zo goed mogelijk voorbereiden. “Ik ga dat niet door-schuiven naar mijn opvolger.”